Ο αντίστροφα αυξανόμενος φόρος ενέργειας

Τελικά τα νοικοκυριά με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα λόγω απλήρωτων λογαριασμών δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και δεν οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση.  Η «ενεργειακή φτώχεια», όπως ονομάζεται , οφείλεται κατά πολύ στην πολιτική επέκτασης των γνωστών Α.Π.Ε. (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), οι οποίες ήδη μας ταλαιπωρούν πολύ και θα μας ταλαιπωρήσουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον.

Αναδημοσιεύουμε σε δική μας μετάφραση το δεύτερο μέρος του άρθρου «Πώς ο ηλεκτρισμός έγινε είδος πολυτελείας» που δημοσιεύθηκε στο  "SPIEGEL ONLINE" στις 4.9.2013 (το πρώτο μέρος εδώ).

Πώς ο ηλεκτρισμός έγινε είδος πολυτελείας

Μέρος 2: Ο αντίστροφα αυξανόμενος φόρος ενεργείας

Ενώσεις καταναλωτών και φιλανθρωπικοί οργανισμοί ισχυρίζονται ότι έχουμε φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Σήμερα, πάνω από 300.000 νοικοκυριά βλέπουν να τούς κόβεται το

Πώς ο ηλεκτρισμός έγινε είδος πολυτελείας

Στην Ευρώπη η κριτική κατά των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, των γνωστών ΑΠΕ, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και εστιάζεται κυρίως στις υπέρογκες αυξήσεις της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας για τους καταναλωτές, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε ενεργειακή φτώχεια τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. 

Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω, όσον αφορά τη συζήτηση αυτή. Οι κοινωνικές αντιδράσεις  κατά των ΑΠΕ προέρχονται αποκλειστικά από τις τοπικές κοινωνίες ( π.χ. Μάνη, Καφηρέας, Σαμοθράκη, Κρήτη) που αντιδρούν στην εγκατάσταση αιολικών πάρκων λόγω της περιβαλλοντικής καταστροφής που προκαλούν. Οι φωνές που μιλούν για την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τους καταναλωτές λόγω των παχυλών επιδοτήσεων που απολαμβάνουν οι παραγωγοί της "πράσινης ενέργειας" είναι ελάχιστες και  μέχρι στιγμής καλύπτονται από τα φληναφήματα περί φτηνής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο και περί της υποτιθέμενης προστασίας του περιβάλλοντος.

Για να παρακολουθήσουμε τον προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για το θέμα αυτό, δημοσιεύουμε σε δική μας μετάφραση από το "SPIEGEL ONLINE" το πρώτο μέρος από το άρθρο με τον τίτλο "Germany's Energy Poverty - How Electricity Became a Luxury Good" το οποίο δημοσιεύθηκε στις 4.9.2013 και είναι άκρως διαφωτιστικό για τα προβλήματα που δημιούργησαν οι Α.Π.Ε. στους οικονομικά ασθενέστερους καταναλωτές της Γερμανίας.

Η ενεργειακή φτώχεια της Γερμανίας

Πώς ο ηλεκτρισμός έγινε είδος πολυτελείας

Η επιθετική και απερίσκεπτη επέκταση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας της Γερμανίας είχε βαρύ τίμημα για τους καταναλωτές, και το κόστος συχνά επιβαρύνθηκαν δυσανάλογα οι φτωχοί. Οι σύμβουλοι της κυβέρνησης προτείνουν τώρα μια εντελώς νέα αρχή.

Feed-in tariff, feed -in premium, όπως και να τα λένε, οι λογαριασμοί ανεβαίνουν…..

Για να αντιληφθούμε τι παίζεται σε βάρος μας στην «αγορά» ηλεκτρικής ενέργειας  είναι αναγκαίο να αποκωδικοποιήσουμε την ορολογία των «ειδικών».  Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνουν  τα αρκτικόλεξα  FIT , FiP και CFD που συναντάμε συχνά σε άρθρα σχετικά με την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από τις γνωστές  Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε) . 

Feed-in tariff (FIT) :  Μηχανισμός στήριξης των Α.Π.Ε μέσω εγγυημένων τιμών αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας που  παράγουν.

Feed-in premium  (FiP) ή  additional remuneration system:  Μηχανισμός  στήριξης  των Α.Π.Ε.,  ο οποίος προβλέπει την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγουν  με πρόσθετη αμοιβή (πριμ)  πάνω από  την τιμή που διαμορφώνεται στην αγορά.

Contract for Difference (CFD) :  Μηχανισμός  στήριξης των Α.Π.Ε  μέσω συμβάσεων μακράς διάρκειας (20 – 25 ετών), βάσει των οποίων  ο αγοραστής της ηλεκτρικής ενέργειας (κρατική εταιρεία)  δεσμεύεται να πληρώνει τη διαφορά μεταξύ της τρέχουσας τιμής της αγοράς και  αυτής που λαμβάνεται ως «τιμή αναφοράς» κατά την κατάρτιση της σύμβασης.

Πρόκειται δηλαδή για μηχανισμούς επιδότησης (από τους καταναλωτές) της «πράσινης» ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι εφαρμόζονται εδώ και μια δεκαετία στις χώρες της Ε.Ε (στη Γερμανία

105,8 εκατομμύρια για αέρα κοπανιστό! Πολλά δεν είναι;

Μπορεί να έγινε μεγάλος ντόρος – και δικαιολογημένα – για την ταλαιπωρία από τις ουρές που δημιουργήθηκαν για την αγορά της ηλεκτρονικής κάρτας απεριορίστων διαδρομών, αλλά για την ουσία που, υπό τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες, είναι το κόστος και η σκοπιμότητα υλοποίησης ενός τέτοιου έργου, σιωπή.

Ας πούμε λοιπόν εμείς τα βασικά:

Το κόστος του ηλεκτρονικού εισιτηρίου (επίσημα ««Ενιαίο Αυτόματο Σύστημα Συλλογής Κομίστρου - ΑΣΣΚ») είναι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του έργου 105,8 εκατομμύρια ευρώ:  28,8 εκατομμύρια ευρώ που προέρχονται από πόρους του ΕΣΠΑ και αφορούν την περίοδο κατασκευής του και 77 εκατομμύρια ευρώ για τη 10ετή λειτουργία του από τον ιδιωτικό φορέα που το έχει αναλάβει.

Το έργο αυτό αφορά αποκλειστικά τη συλλογή των κομίστρων και ανάδοχός του  είναι η κοινοπραξία