Υγειονομικοί σέ αναστολή / υπό απόλυση

 

 

Του Παντελή Τζαβέλλα*

Οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί της Αθήνας-Πειραιά είναι, απ΄όσο γνωρίζω, οι μόνοι που έβαλαν το κεφάλι τους στό ντορβά γιά την ελευθερία τους και αντικειμενικά για την ελευθερία όλων μας. Πέντε μήνες στερούνται το μισθό τους και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, αντιμετωπίζουν δε την απειλή της απόλυσης. Στο διάστημα αυτό συγκροτήθηκαν σε σώμα και προχώρησαν με αμεσοδημοκατικές διαδικασίες σε συνελεύσεις και διαβούλευση για το δέον γενέσθαι.

Η προσπάθεια τους απέδωσε 16 μαζικές συγκεντρώσεις, στο πάρκο Ελευθερίας, μία από αυτές στο Θησείο, και 50 πορείες στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα έχει αποκαλυφθεί η εκδικητικότητα του κράτους απέναντι τους από 2 αναντίρρητα γεγονότα: τη μεταδοτικότητα απο τους εμβολιασμένους που υπηρετούν στα νοσοκομεία καί τη πανθομολογούμενη αδυναμία του συστήματος να ανταποκριθεί στις ανάγκες των νοσηλευόμενων ασθενών λόγω του αποδεκατισμού του ( αναστολές εργασίας, νοσηλείες- μεταδοτικότητα των εμβολιασμένων, εργασιακή κόπωση, παραιτήσεις). 

 

Παράλληλα πρέπει να σημειωθεί η στάση των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων, υπέρμαχων κατά τα άλλα του δικαιώματος στην εργασία και των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που χαρακτηρίζεται από σιωπή, απουσία από τις κινητοποιήσεις τους και απροθυμία ακόμα και να αναφερθούν σε αυτό το μείζον κοινωνικό-υγεινομικό θέμα που βρίσκεται και στη καρδιά των συνταγματικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.

Ιδιαίτερη και οδυνηρή εντύπωση επίσης προκαλεί η απουσία της μικρής μερίδας οργανώσεων της αριστεράς και του αντίστοιχου τύπου, που υποστηρίζουν την άρση της υποχρωτικότητας του εμβολιασμού, από τις ανωτέρω κινητοποιήσεις και τη συμπαράταξη με αυτό το δίκαιο αγώνα. Όλα αυτά, αποτελουν φυσικά αιτία προβληματισμού.

Ορμώμενος από τις ανωτέρω διαπιστώσεις οδηγούμαι στον παρακάτω προβληματισμό: Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός έχει μία γενεαλογία, αποτελεί ένα ενδιάμεσο στάδιο της επιχείρησης σοκ και δέος που καταλήγει στον εξ αρχής στόχο της “μεγάλης επανεκκίνησης”, δηλαδή της τεράστιας αναδιάρθρωσης της οικονομίας, των εργασιακών και εν γένει ανθρώπινων σχέσεων, και αυτού ακόμα του ανθρωπολογικού τύπου (1). 

Χρονολογικά προηγήθηκε η κατασκευή του κινδύνου από τον ιό και με αυτό το εργαλείο εφαρμόστηκαν τα πειραματικά εμβόλια με ενδιάμεσο στόχο τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ο τελευταίος υπηρετεί ταυτόχρονα την εμπέδωση της υπακοής των ανθρώπων, αφ΄ετέρου την αποδοχή της εξάρτησής τους στο εξής από τις φαρμακευτικές σε μία σχέση που αντιγράφει την εξάρτηση των αγροτών από τους σπόρους των εταιρειών και τη παραλυσία μπρος στις αλλαγές που επαγγέλεται η “μεγάλη επανεκκίνηση”. Και κάτι ακόμα, την εξαφάνιση των ανεμβολίαστων που αποτελούν την ομάδα ελέγχου των παρενεργειών και θανάτων των εμβολιασμένων.

Δυστυχώς αυτή η συζήτηση δεν έγινε, δεν αξιολογήθηκε αυτή η παγκόσμια επιχείρηση ως τομή στήν εξέλιξη τού καπιταλισμού, ως νέα ποιότητα, παρά ως συνέχεια του καί απλώς αφορμή κερδοφορίας γιά τίς φαρμακευτικές εταιρείες. Μια τέτοια ρηχή αντίληψη συνεπάγεται ότι δεν υπάρχει λόγος αναστοχασμού ούτε για τον τρόπο που είχαμε θεωρήσει τα πράγματα αλλά ούτε και για τον εαυτό μας. Το μόνο που έμενε ήταν να αποδυθούμε σε ένα νέο αγώνα ενάντια στον αυταρχισμό και τα οικονομικά βάρη που σηκώνουν οι εργαζόμενοι και να συνεχίσουμε με τον τρόπο που ξέραμε: την εμμονή στα λάβαρα καί τα συνθήματα που μας οριοθετούν. Έτσι δεν μένει χώρος για έγνοια για ένα κίνημα που δεν υπακούει σε δεδομένο πολιτικό πρόταγμα, που λειτουργεί αυτόνομα και επικίνδυνα για την ασφάλεια των παραδοσιακών απόψεών μας.Ένα κίνημα που η ταυτότητά του θα καθοριστεί από όσους συμμετέχουν και το στηρίζουν, που τα αιτήματα και οι μορφές δράσης του θα καθοριστούν από όσους συμμετέχουν σε αυτό. Υπάρχουν πολλοί αγωνιστές και ελάχιστες οργανωμένες δυνάμεις πού ομνύουν στήν αυτονομία των κινημάτων. Ιδού η Ρόδος και εμπρός για το πήδημα.

(1) Από όσο γνωρίζω η πρωιμότερη και πληρέστερη παρουσίαση στα ελληνικά του βιβλίου του Klaus Schwab “μεγάλη επανεκκίνηση” στην ιστοσελίδα sarayevomag.net πατάτε στήν “υποστήριξη-επικοινωνία” και μετά search όπου αναζητάτε ¨αναδιάρθρωση 29/10/2020”1,2,3

 

 * Ο Παντελής Τζαβέλλας είναι συνταξιούχος γιατρός (αναισθησιολόγος, πρώην διευθυντής ΕΣΥ)

Θα τολμήσει να επιβάλλει το πρόστιμο των 100 ευρώ η κυβέρνηση;

 Της Στέλλας Πατρώνα*

 

Προφανώς όχι είναι η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Γιατί η περιβόητη διάταξη του άρθρου 24 ν. 4865/2021 με την οποία επιβάλλεται το πρόστιμο των 100 ευρώ μηνιαίως στους άνω των 60 ετών που δεν εμβολιάζονται δεν είναι παρά νόμος “μαϊμού” και είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να εφαρμοσθεί όσο κι αν θέλουν να κάνουν τα στραβά μάτια οι εμπλεκόμενοι δημόσιοι φορείς, η δικαιοσύνη και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση αυτήν τη στιγμή μπλοφάρει για να βγεί σ' ένα, σε δύο ή σε τρεις μήνες και να μας πει ότι με “προσωπική απόφαση” του πρωθυπουργού τελικά μας το..... χαρίζει.

Και για να γίνουν κατανοητά τα παραπάνω ας ξεκινήσουμε από αυτά που είπε ο Πρόεδρος της ΑΑΔΕ Γιώργος Πιτσιλής κατά την “ενημέρωση” της 17ης Ιανουαρίου:

“......η ΑΑΔΕ θα εκδίδει και θα βεβαιώνει σε μηνιαία βάση πρόστιμα ύψους 100 ευρώ σε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί έως τις 16 κάθε μήνα μετά την παραλαβή του σχετικού καταλόγου υπόχρεων εμβολιασμού από τα Υπουργεία Υγείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης και την ΗΔΙΚΑ....”

Για να επιβάλλει λοιπόν το πρόστιμο η ΑΑΔΕ θα πρέπει να έχει προηγηθεί η κατάρτιση του καταλόγου των υποχρέων. Βάσει όμως ποιων διατάξεων, με ποια διαδικασία και από ποιον θα καταρτιστεί αυτός ο κατάλογος, ο οποίος μάλιστα θα πρέπει κάθε μήνα να επικαιροποιείται;

Στα παραπάνω ερωτήματα δεν δίνει απαντηση η διάταξη του άρθρου 24 ν. 4865/2021, η οποία το μόνο που αναφέρει ως προς τη διαδικασία που πρέπει να τηρηθεί για την επιβολή του προστίμου είναι ότι “τα αναγκαία προσωπικά δεδομένα” θα διαβιβάζονται “περιοδικά” από την ΗΔΙΚΑ στη ΓΓΠΣΔΔ για να προσδιορίζει τον Α.Φ.Μ, η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να τα διαβιβάζει στην ΑΑΔΕ (παράγραφος 5 άρθρου 24 ν. 4865/2021) και εξουσιοδοτεί τους Υπουργούς Υγείας, Οικονομικών , Ψηφιακής Διακυβέρνησης και τον Διοικητή της ΑΑΔΕ (παράγραφος 7 άρθρου 24 ν. 4865/2021) με κοινή απόφαση τους (Κ.Υ.Α) να καθορίσουν:

• Τη διαδικασία προσδιορισμού από την ΗΔΙΚΑ των φυσικών προσώπων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογή του νόμου.

• Τα αναγκαία δεδομένα για τον προσδιορισμό του Α.Φ.Μ των υποχρέων σε εμβολιασμό προσώπων.

• Τον τρόπο διαβίβασης αυτών των δεδομένων.

• Τις αναγκαίες διαλειτουργικότητες με μητρώα του δημοσίου τομέα για την ταυτοποίηση των υπόχρεων προσώπων.

• Τους ειδικότερους όρους και τα αναγκαία τεχνικά και οργανωτικά μέτρα προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

• Τον χρόνο τήρησης των προσωπικών δεδομένων.

• Τα ζητήματα άσκησης των δικαιωμάτων των υποκειμένων

• Τις διαδικασίες ελέγχων, διαπίστωσης των παραβάσεων, βεβαίωσης και είσπραξης του διοικητικού προστίμου, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.

Εν ολίγοις, για να επιβληθεί το πρόστιμο θα πρέπει να εκδοθεί η ΚΥΑ, καθώς χωρίς την έκδοσή της δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η συγκεκριμένη διάταξη και Κ.Υ.Α που να ρυθμίζει τα παραπάνω θέματα δεν έχει εκδοθεί . Και βεβαίως ούτε στο μέλλον προβλέπεται να εκδοθεί, καθώς στην περίπτωση αυτή θα πρέπει η κυβέρνηση να επιλύσει διάφορα θέματα που ανακύπτουν από την εφαρμογή του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (Γ.Κ.Δ.Δ.), όπως τα ακόλουθα :

• Τα δεδομένα που αφορούν την υγεία ανήκουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και η επεξεργασία τους σύμφωνα με το άρθρο 9 του Γ.Κ.Π.Δ. κατ' αρχήν απαγορεύεται και επιτρέπεται μόνο στις εξαιρετικές περιπτώσεις που απαριθμούνται στο άρθρο αυτό.

• Απαγορεύεται η κατάρτιση προφίλ που οδηγεί σε διακρίσεις σε βάρος φυσικών προσώπων βάσει ειδικών κατηγοριών δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρθρο 52 παρ. 3 ν. 4624/2019).

• Η Αρχή του περιορισμού του σκοπού, η οποία συγκαταλέγεται στις θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού δικαίου για την προστασία δεδομένων, επιβάλλει ο σκοπός της επεξεργασίας δεδομένων να καθορίζεται προτού ξεκινήσει η επεξεργασία, κάθε δε νέος σκοπός επεξεργασίας δεδομένων, ο οποίος είναι ασύμβατος με τον αρχικό να έχει τη δική του νομική βάση, καθώς δεν δικαιολογείται από το γεγονός ότι τα δεδομένα αποκτήθηκαν αρχικά ή υποβλήθηκαν σε επεξεργασία για άλλο νόμιμο σκοπό (άρθρο 5 παρ. 1 στ β' Γ.Κ.Π.Δ).

• Είναι αναγκαία η διενέργεια εκτίμησης αντικτύπου εφόσον η επεξεργασία δεδομένων γίνεται για λήψη αυτοματοποιημένων αποφάσεων που παράγουν έννομα αποτελέσματα ή αφορά συστηματική παρακολούθηση ή τα προσωπικά δεδομένα είναι ευαίσθητα ή η επεξεργασία αφορά αντιστοίχιση ή συνδυασμό συνόλων δεδομένων (άρθρο 35 Γ.Κ.Π.Δ).

Η επίλυση των παραπάνω θεμάτων θα απαιτούσε μια σοβαρή νομοθετική επεξεργασία, που σίγουρα δεν ταιριάζει με το προφίλ της κυβέρνησης, η οποία νομοθέτησε για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα με τροπολογία (που ως εκτούτου δεν έτυχε κάν επεξεργασίας από την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής) κυριολεκτικά στο πόδι, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι επικαλείται ανύπαρκτες διατάξεις (στην παράγραφο 5 του άρθρου 24 ν. 4865/2021 γίνεται αναφορά στις περιπτώσεις 7 και 8 του άρθρου 1 του Γ.Κ.Π.Δ, το οποίο όμως αποτελείται μόνο από τρεις παραγράφους και δεν περιλαμβάνει υποπεριπτώσεις).

Αν λοιπόν προχωρήσει στην επιβολή προστίμων η κυβέρνηση θα πρέπει να αναμετρηθεί με όλα τα παραπάνω θέματα, δηλαδή και με τη μη νόμιμη κατάρτιση του βεβαιωτικού καταλόγου και με την παραβίαση διατάξεων του Γ.Κ.Π.Δ., αλλά και με ένα ακόμη πιο σημαντικό : Την πρόδηλη αντισυνταγματικότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους άνω των 60 ετών και μάλιστα χωρίς κάν το “φύλλο συκής” της διάταξης του άρθρου 206 του ν. 4820/2021, η οποία υποτίθεται ότι βρίσκει έρεισμα στα ιδιαίτερα καθήκοντα συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων και με εμφανή διαφοροποίηση ακόμη και από τη διάταξη του άρθρου 4§3ιιιβ του πρόσφατου νόμου 4675/2020, που προβλέπει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού σε ομάδες πληθυσμού ή σε καθορισμένες περιοχές .

Θα ρισκάρει λοιπόν η κυβέρνηση να δώσει τη μάχη της “υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού” βάσει ενός προστίμου που δεν πληροί τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις νομιμότητας και επιπλέον δημιουργεί ζητήματα παραβίασης ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων; Ή μήπως απλά μπλοφαρει επιδιώκοντας αφενός να εξαναγκάσει τους ανεμβολίαστους να σπεύσουν να εμβολιασθούν, αφετέρου να καλλιεργήσει στη συνείδηση του κόσμου την αντίληψη ότι η “υποχρεωτικότητα” μπορεί να γίνει νόμος για όλους.

Προφανώς συμβαίνει το δεύτερο. Η κυβέρνηση μπλοφάρει γιατί έτσι και το στόχο της επιτυγχάνει και στο τέλος θα φανεί “μεγαλόψυχη” κάνοντας μας τη “χάρη” να μην επιβάλλει το πρόστιμο. Και παραδόξως η μπλόφα αυτή φαίνεται ότι βολεύει και την αντιπολίτευση. Από τη μια γιατί έτσι πιστεύει ότι αποκαλύπτεται η “κακοψυχιά” και η αναλγησία της κυβέρνησης που θέλει να βάλει πρόστιμα στους χαμηλοσυνταξιούχους και από την άλλη γιατί έτσι γίνονται βήματα προς τον “καθολικό” εμβολιασμό που αποτελεί διακηρυγμένο στόχο της. 

 

Εν ολίγοις, το παιχνίδι παίζεται απ' όλους. Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να φανεί πειστική μια τέτοια μπλόφα, αν όχι με τη συμπαιγνία ή έστω την ανοχή των υπολοίπων;

* Η Στέλλα Πατρώνα είναι δικηγόρος, μέλος της συντακτικής ομάδας του Δικτύου Ενεργών Καταναλωτών – Δ.Ε.ΚΑ και της πρωτοβουλίας “Δρόμος Ανοιχτός”

 

Κορονοϊστορία 4 – Μια συνηθισμένη Κυριακή του 2042

Της Χρύσας Μπαχά

 

Ο επίμονος ήχος δεν θα σταματούσε μέχρι να σηκωθεί από το κρεβάτι του… Αυτό και έκανε όσο και αν δεν το επιθυμούσε. Άλλωστε το φως της ημέρας είχε εισβάλει παντού.

Πλύθηκε, ντύθηκε και πήγε στην κουζίνα. Πάνω στον πάγκο που χώριζε το δωμάτιο στα δύο, σε μια μικρή αλλά λειτουργική κουζίνα και στο δωμάτιο εργασίας-αναψυχής, τον περίμενε έτοιμο το πρωινό του -κάτι σαν καφές αλλά όχι ακριβώς, ποτέ δεν κατάλαβε τι ήταν, και το κουτάκι με τα χάπια.

Το άνοιξε, έβαλε στο στόμα του δύο από αυτά και ήπιε μια γουλιά από το ρόφημά του. Πήρε άλλα δύο τα έβαλε στο στόμα του και τα κατάπιε με τη συνοδεία άλλης μιας γουλιάς.

Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα δευτερόλεπτα και να το γνώριμο

μήνυμα “Καλημέρα Βασίλη, το Σύστημα ενεργοποιήθηκε”.

Τώρα μπορούσε να συνεχίσει την ημέρα του με όλα τα κομφόρ και φυσικά με ασφάλεια, καθώς τα χάπια τον προστάτευαν από όλους εκείνους τους ιούς, βακτήρια, ασθένειες και άλλα επικίνδυνα και θανατηφόρα που κυκλοφορούσαν, αλλά το κυριότερο, θα είχε ενεργές όλες τις υπηρεσίες μέχρι την ώρα του ύπνου.

Κάπου στα μισά του πρωινού του ροφήματος, πρόσεξε το πάνελ του ψυγείου που αναβόσβηνε. Πλησίασε για να δει τι πρόβλημα υπήρχε.

Εκεί ήταν καταγεγραμμένα τα τρόφιμα που έλειπαν. Στο τέλος της ημέρας, όπως κάθε Κυριακή, θα πήγαιναν αυτόματα στην Υπηρεσία Τροφοδοσίας για να του αποσταλούν με τον ρομποτοδιανομέα την επόμενη μέρα, πάντα πρωινές ώρες.

Τρία από τα είδη αναβόσβηναν με πορτοκαλί γράμματα, η συνθετική χοιρινή μπριζόλα μεσαίας διάστασης, τα τρία συνθετικά πορτοκάλια που το καθένα από αυτά εγγυούταν ακριβώς ένα ποτήρι βιολογικού χυμού και ας είχαν μέγεθος μικρού μανταρινιού, και το ένα ανθρακούχο ρόφημα που είχε δικαίωμα την εβδομάδα, γιατί παραπάνω ανθρακούχα σήμαινε και επιπλέον χρέωση Μονάδων στην ασφαλιστική του κάλυψη.

Στο τέλος του πάνελ, με κόκκινα γράμματα, αναβόσβηνε το μήνυμα “Υπολείπονται 10 Μονάδες. Αφαιρέστε κάποιο από τα προτεινόμενα είδη.”

Χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησε τα πορτοκάλια.

Πήρε το ρόφημά του και πήγε στο τραπέζι-γραφείο για να κοιτάξει λίγο τα νέα της ημέρας που προβάλλονταν στην ενσωματωμένη στον τοίχο οθόνη, ακριβώς απέναντί του.

Αρκετά και περιεκτικά περνούσαν όλα τα βασικά θέματα, νέες οδηγίες, νέες αλλαγές στο Σύστημα, και όπως πάντα, κάπου προς το τέλος, και κάποια είδηση, αρνητική πάντα, για τους “άλλους” –απαγορευόταν οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός.

Δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο οι ¨άλλοι¨ το έκαναν αυτό. Αφού μπορούσαν να καταγραφούν στο Σύστημα και να έχουν τα πάντα, όπως όλοι τους.

Η μη καταγραφή τους μόνο προβλήματα δημιουργούσε. Σύμφωνα με την Ενιαία Κυβέρνηση Ευρασίας, Μέλος της Συγκυβέρνησης Πλανήτη, δεν είχαν καμία παροχή και ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε κάτι απομακρυσμένες εγκαταλελειμμένες περιοχές του πλανήτη.

Βέβαια, ο φίλος του ο Λευτέρης που δούλευε στην Υπηρεσία Αρχείων, του έλεγε –πάντα εμπιστευτικά- πως οι εικόνες από τους δορυφόρους κατέγραφαν σε εκείνες τις περιοχές αύξηση πληθυσμού, εγκαταστάσεις παραγωγής ρεύματος και άντλησης νερού, καλλιέργειες, κόσμο να κινείται σε δρόμους, παιδιά να παίζουν σε χωράφια, σχολεία, μέχρι και ιατρικές εγκαταστάσεις. Πρωτόγονα πράγματα με λίγα λόγια.

Για πολύ καιρό θεωρούσε πως του λέει σαχλαμάρες, ακόμα και για τη θέση εργασίας του. Όμως… όποιος λέει τέτοια πράγματα δεν μένει για πολύ στο Σύστημα και ο Λευτέρης ήταν ακόμα εκεί. Και όποτε ήθελε να του πει τέτοια πράγματα του ανακοίνωνε ¨Σε καλώ σε 10 λεπτά¨ –και έτσι και έκανε, τονίζοντας κάθε φορά πως ¨Τώρα η σύνδεση είναι καθαρή¨.

Μπορεί βέβαια ο Λευτέρης να ήταν απλά ένας ψυχικά ασθενής που το Σύστημα τον ανεχόταν γιατί είχε κάτι να προσφέρει, και αυτό ήταν το πιο πιθανό γιατί στα νέα της ημέρας έβλεπε πάντα το αντίθετο. Οι ¨άλλοι¨ ζούσαν σε ετοιμόρροπα σπίτια, ρακένδυτοι και πεινασμένοι, τους θέριζαν οι ασθένειες και οι καιρικές συνθήκες –συνέπεια της κλιματικής αλλαγής… και άλλα τέτοια άσχημα που δεν ήθελε να τα δει ούτε στον ύπνο του.

Καμιά φορά, αναφέρονταν και στις βασικές ενημερώσεις π.χ. για την επιτυχή επιδιόρθωση κάποιας βλάβης σε κάποια εξωτερική μονάδα, που λόγω της φύσης της βλάβης και της τοποθεσίας της μονάδας δεν μπορούσε να επιδιορθωθεί εξ αποστάσεως οπότε το Σύστημα χρησιμοποιούσε κάποιους από τους “άλλους” που ζητούσαν πάντα ως αντάλλαγμα κάποια συγκεκριμένα υλικά για την παραγωγή τροφίμων και φαρμάκων (σύμφωνα με τον Λευτέρη γιατί ο ίδιος δεν είχε ιδέα σε τι χρησίμευαν αυτές οι ουσίες). Αυτά τα νέα κατέληγαν πάντα στο πρόβλημα που προκαλούν οι ¨άλλοι¨ στο Σύστημα, εις βάρος φυσικά όλων, και στην τεράστια επιτυχία του Συστήματος σε ακόμα ένα πρόβλημα.

Ξαφνικά η ροή των ειδήσεων διεκόπη και τη θέση τους πήρε ένα γιγαντιαίο ρολόι. Σε δέκα λεπτά έπιανε δουλειά.

Έμεινε εκεί, να κοιτά την αντίστροφη μέτρηση και όταν έδειξε 5 δευτερόλεπτα, πέρασε το χέρι του πάνω από τον σαρωτή που ήταν ενσωματωμένος στο τραπέζι-γραφείο.

Τίποτα!

Ξαναπέρασε το χέρι του…

Τίποτα!

Τινάχτηκε σαν ελατήριο και έτρεξε προς το ντουλάπι να πάρει τον καθαριστή για ευαίσθητες επιφάνειες, πανάκι από νανοΐνες της μιας χρήσης, ειδικά αποστειρωμένο.

Σκούπισε το σαρωτή και ξαναπέρασε το χέρι του από πάνω. Ένας κουδουνιστός ήχος τον ενημέρωσε πως μπήκε στο Σύστημα εργασίας του ενώ η οθόνη χωρίστηκε στα δύο, αριστερά τα στοιχεία και δεξιά η πλατφόρμα καταχώρισής τους.

Στο κέντρο ακριβώς είχε βγει ένα μήνυμα, προς κακή του τύχη, “Καθυστέρηση έναρξης εργασίας κατά 12 δευτερόλεπτα – Ποινή 27 Μονάδες”.

Στρώθηκε αμέσως στη δουλειά χωρίς δεύτερη σκέψη. Καταχωρούσε και καταχωρούσε…

Τώρα βέβαια, πριν λίγες μέρες, υπήρξε μια ανακοίνωση πως ετοίμαζαν μια νέα εφαρμογή που θα έκανε αυτόματα την καταχώρηση, οπότε ο Βασίλης -και ο κάθε Βασίλης- θα ήταν περιττός, αλλά ήλπιζε πως η αλλαγή δεν θα σήμαινε και τερματισμό της σύμβασής του.

Άλλωστε, δεν δούλευε όπου κι όπου. Ήταν υπάλληλος σε μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του πλανήτη. Ειδικά εδώ στην περιοχή είχε τα πρωτεία σε πολλούς τομείς, κυρίως στη διαχείριση ακινήτων ήταν το Νο1 και εκείνος είχε μεταπτυχιακό... που αλλού... στη διαχείριση ακινήτων.

Ήταν πολύ τυχερός, καθώς είχε μπει κατευθείαν σε αυτήν την εταιρία και μάλιστα στην 3η βαθμίδα. Οι εργαζόμενοι 3ης βαθμίδας και άνω, χαίρονταν τις ανέσεις των μοντέρνων κτιριακών εγκαταστάσεων διαμονής της αντίστοιχης βαθμίδας.

Ήξερε με σιγουριά πως δεν θα μπορούσε να μένει σε ένα τέτοιο διαμέρισμα αν εργαζόταν αλλού.

Το βασικότερο πλεονέκτημα από τα χαμηλότερης κατηγορίας διαμερίσματα ήταν το σύστημα εξαερισμού, τελευταίας τεχνολογίας, τόσο καλό που δεν χρειαζόταν να ανοίγεις παράθυρο –άλλωστε σε αυτού του τύπου διαμερίσματα και να ήθελες δεν άνοιγαν.

Με αισθητήρες και φωνητική ενεργοποίηση, αυτοματισμούς, εξαιρετικό σύστημα παραλαβής –στα κατώτερης βαθμίδας διαμερίσματα συχνά υπήρχαν θέματα με καθυστερήσεις βασικών ειδών και πέντε και δέκα μέρες-, σύστημα ασφαλείας τελευταίας τεχνολογίας και άλλα τέτοια εξαιρετικά, με το ελάχιστο ενεργειακό κόστος άρα και μικρότερη χρέωση Μονάδων.

Στόχος του Βασίλη ήταν κάποτε να φτάσει στις ακόμα μεγαλύτερες βαθμίδες, μόνο λίγοι έφταναν ως εκεί, που τα διαμερίσματα ήταν έως και 5πλάσια σε έκταση από αυτό και ενεργειακά ανεξάρτητα, δηλαδή μηδενική επιβάρυνση Μονάδων στην κατανάλωση ενέργειας.

Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής είχε σύμμαχο την τεχνολογία και σύμφωνα με τους επιστήμονες ακόμα δεν την είχαν κερδίσει, αλλά υπομονή, λίγο λίγο γίνονται αυτά… Λίγο, λίγο θα τα κατάφερνε και εκείνος.

Πριν από πολύ καιρό είχε γίνει μια παράνομη διείσδυση στο Σύστημα από τους ¨άλλους¨ και στις οθόνες όλων μα όλων είχε εμφανιστεί ένας δήθεν επιστήμονας που έλεγε πως αυτές οι αλλαγές στο κλίμα είναι φυσιολογικές και άλλα τέτοια παλαβά.

Ευτυχώς, η Υπηρεσία Ασφαλείας διόρθωσε γρήγορα το σφάλμα και επανέφερε τη φυσιολογική ροή της ενημέρωσης. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά το Σύστημα ήξερε πως να τους προστατεύσει από τέτοιες βλαπτικές ενέργειες.

Η ώρα περνούσε και ο όγκος της εργασίας που έπρεπε να ολοκληρώσει σήμερα όλο και μειωνόταν, όπως και οι δηλωμένες ώρες εργασίας του. Μετά βέβαια από το μεσημεριανό διάλειμμα για γεύμα, είχε πάντα την αίσθηση πως ο χρόνος κυλάει πιο αργά και σήμερα, όπως το υπολόγιζε, μάλλον θα χρειαζόταν μία, μιάμιση ώρα επιπλέον –φυσικά αυτό ήταν δικό του πρόβλημα και όχι της εταιρίας. Η δουλειά έπρεπε να βγει αν δεν ήθελε να έχει ποινή, το αν θα το έκανε ξοδεύοντας και μία, μιάμιση ώρα από τον ελεύθερο χρόνο του ήταν δική του επιλογή.

Το ρολόι στην πάνω δεξιά μεριά της οθόνης άρχισε να αναβοσβήνει. Δέκα δευτερόλεπτα μέχρι τη λήξη του ωραρίου και τα δάχτυλά του είχαν κάνει φτερά πάνω στην επιφάνεια εργασίας, στο σημείο που φωσφόριζαν οι αριθμοί.

¨Λήξη ωραρίου¨ αναβόσβηνε στην πάνω δεξιά μεριά της οθόνης, δεν είχε τελειώσει ακόμα τη δουλειά. ¨Έχετε εισερχόμενη κλήση¨ ακούστηκε ταυτόχρονα από τα μικροσκοπικά ηχεία που ήταν διάσπαρτα στο διαμέρισμα –μαζί με τις κάμερες.

Καθώς το δεξί χέρι ήταν απασχολημένο με την καταχώρηση, πέρασε πάνω από το σκάνερ το αριστερό.

- Έλα Λευτέρη, δεν έχω τελειώσει ακόμα… είπε και με μια γρήγορη κίνηση έσπευσε να κλείσει το παραθυράκι με τη φάτσα του φίλου του.

¨Διαπιστώθηκε μείωση αποδοτικότητας για 7 δευτερόλεπτα –ποινή 9 Μονάδες¨ εμφανίστηκε στιγμιαία στην πάνω δεξιά μεριά της οθόνης.

- Δεν ξέχασες το σημερινό μας ραντεβού… ακούστηκε η φωνή του Λευτέρη.

- Όχι, όχι, δώσε μου καμιά ώρα ακόμα για να τελειώσω. Θα σε καλέσω εγώ.

- Οκ…

Και η γραμμή έκλεισε, τα δάχτυλα πετούσαν.

Τελικά χρειάστηκε 48 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα από τον ελεύθερο χρόνο του για να ολοκληρώσει την εργασία της ημέρας. Πήρε μια ανάσα, τέντωσε την πλάτη και τα χέρια του προς τα πάνω και πήγε στο ψυγείο να πάρει το ανθρακούχο ποτό του, ενώ έδινε φωνητική εντολή στο Σύστημα να καλέσει τον Λευτέρη.

- Έλα, τι έγινε; Τελείωσες;

- Ναι, όλα καλά με κάτι μικροποινούλες.

- Που θα πάμε; ρώτησε ο Λευτέρης που τώρα η μορφή του γέμιζε την οθόνη στον τοίχο.

- Τι θα έλεγες για το Έμιρατ;

- Καλή ιδέα, συμφώνησε ο φίλος του και ταυτόχρονα πέρασαν τους καρπούς τους από το σκάνερ λέγοντας ¨Σύνδεση με ΄Εμιρατ 092¨.

Ο φωτισμός στα διαμερίσματά τους χαμήλωσε ενώ στις οθόνες τους το τραπέζι εργασίας έγινε μαύρο και πίσω τους εμφανίστηκαν οι μορφές άλλων θαμώνων. Από τα ηχεία ακούστηκε η ηλέκτρο-ροκ μουσική και η βαβούρα από τις ομιλίες.

- Γεμάτο είναι σήμερα, είπε ο Βασίλης και άρχισαν με τα νέα της ημέρας για να ακολουθήσει ο σχολιασμός κάποιων θεμάτων της επικαιρότητας, κυρίως το νέο λουκ μιας τραγουδίστριας παγκοσμίου φήμης και η αναβάθμιση της εφαρμογής της Υπηρεσίας Υγείας –συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των χαπιών από τέσσερα σε τρία μετά από την επιτυχή ενσωμάτωσή των δύο από αυτά.

Τα ανθρακούχα ποτά τους είχαν σχεδόν τελειώσει όταν ο Λευτέρης έσκυψε προς το μέρος του και είπε συνωμοτικά:

- Σε καλώ εγώ…

Πριν προλάβει ο Βασίλης να αντιδράσει, χάθηκε από την οθόνη αφήνοντάς τον μόνο με τους ήχους του Έμιρατ.

¨΄Εχετε εισερχόμενη κλήση¨ ακούστηκε από τα ηχεία και πέρασε

το χέρι του πάνω από το σκάνερ.

- Έλα, τι έγινε;

- Έπρεπε να αλλάξω σε καθαρή σύνδεση, θέλω να σου πω κάτι σημαντικό… απάντησε ο Λευτέρης με ύφος φανερά σοβαρό και προβληματισμένο.

- Δεν αντέχω άλλο… πρόσθεσε.

- Πρόβλημα με τη δουλειά;

- Πρόβλημα με όλα… Φεύγω από το…

Τα φώτα έσβησαν και ενεργοποιήθηκαν τα φώτα ασφαλείας, η οθόνη σκοτείνιασε, ο ήχος του Λευτέρη και του Έμιρατ χάθηκαν...

¨ Η Υπηρεσία Προστασίας του Κλίματος και του Πλανήτη σας ενημερώνει πως έληξε το όριο της ημερήσιας κατανάλωσης ενέργειας. Μην ξεχάσετε αύριο την δήλωσή σας στην Υπηρεσία Υγείας με τη λήψη των απαραίτητων προστατευτικών χαπιών για την εκ νέου ανανέωσή της. Η προστασία της Υγείας σας και του Πλανήτη είναι πάνω από όλα! Καλό βράδυ, Βασίλη”.